پاسخ علف‌هرز بید علفی (Epilobium ciliatum Raf.) مقاوم به پاراکوات، دایکوات و گلایفوسیت به برخی از علف‌کش‌های جایگزین

بید علفی (Epilobium ciliatum Raf.) علف‌هرزی رایج در مزارع و باغات می‌باشد. این گونه اغلب توسط علف‌کش‌های دایکوات، پاراکوات (گروه دی) و گلایفوسیت (گروه جی) کنترل می‌شود. اما گزارشها حاکی از وقوع مقاومت در این گونه به هر دو گروه از علف‌کش‌های نام برده می‌باشد. بدین منظور آزمایشی در سال 2017 با کاربرد چهار گروه از علف‌کش‌ها شامل گلوفوسینیت (بازدارنده گلوتامین سینتتاز)، ام‌سی‌پی‌آ و فلورکسی‌پیر (شبه اکسین)، فلازاسولفورن (بازدارنده‌های استولاکتات سینتاز) و پری فلوفن-اتیل وکارفن‌ترازون (بازدارنده‌های پروتوپرفیرینوژن اکسیداز) در دانشگاه کوردوبا (اسپانیا) به منظور کنترل این گونه صورت گرفت. بررسی کارایی علف‌کش‌های مذکور بر توده‌های حساس و مقاوم بید علفی با کاربرد هشت دز از هر علف‌کش در هشت تکرار صورت گرفت. 21 روز پس از تیمار علف‌کش‌ها، دز کاهش دهنده تعداد بوته (LD50) و کاهش وزن تر (GR50) تا 50 درصد اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که درجات مختلفی از مقاومت (FR) بین دو بیوتیپ حساس و مقاوم بید علفی از نظر وزن‌تر و تعداد بوته‌های زنده مانده پس از کاربرد تمام علف‌کش‌ها وجود داشت. اگرچه نتایج نشان داد که بجز فلورکسی‌پیر که برای کنترل بیوتیپ مقاوم به دز (05/363 گرم در هکتار) بیشتر از دز توصیه شده (300 گرم در هکتار) نیاز داشت، تمام علف‌کش‌ها توانستند در مقدار کمتر از دز توصیه شده هر دو بیوتیپ مقاوم و حساس را به خوبی کنترل نمایند. اما نتایج نشان می‌دهد که گونه‌ی مقاوم به علف‌کش بیشتری نیاز داشت، برای همین امر توصیه می‌شود با احتیاط بیشتر می‌توان از همه‌ی علف‌کش‌های مورد مطالعه به منظور مدیریت مناسب این علف‌هرز استفاده نمود.